Leukaemia to łacińska nazwa choroby zwanej u nas białaczką. Białaczka jest chorobą układu krwiotwórczego, nadmierna ilość białych krwinek jest dla organizmu fatalna w skutkach. U osób ze zdiagnozowaną białaczką ilość leukocytów, czyli białych krwinek ulega w organizmie dysproporcji w stosunku do innych składników krwi. Zmiany leukocytów nie muszą zresztą dotyczyć samej krwi, źródła zaburzeń znajdują się także w szpiku kostnym, śledzionie czy węzłach chłonnych.

Kilka rodzajów białaczki jest obecnie rozpoznanych, wyróżnia się mianowicie ostrą białaczkę szpikową, przewlekłą białaczkę szpikową, ostrą białaczkę limfoblastyczną, przewlekłą białaczkę limfoblastyczną.

Ostra białaczka szpikowa (w skrócie AML) polega na zaburzeniach w zdolności mnożenia, dojrzewania komórek w organizmie. Równocześnie obserwuje się w tego typu przypadkach gromadzenie się niedojrzałych, zbędnych z punktu widzenia prawidłowego funkcjonowania organizmu komórek. Ostra białaczka szpikowa występuje w przeważającej mierze u osób dorosłych, u niemowląt natomiast jest to najczęściej występująca postać białaczki. Nie można obecnie wskazać jednej przyczyny białaczki szpikowej, wskazuje się nieraz na czynniki ryzyka, do których zalicza się narażenie na benzen, promieniowanie jonizujące czy wcześniej przebyte chemioterapie. AML pojawia się u chorego bez specjalnych sygnałów ostrzegawczych, pacjent zaczyna chorować np. na anginę, zapalenie płuc czy inne stany zapalne. Później pojawia się osłabienie organizmu, uczucie wielkiego zmęczenia, wyczerpania, bladość skóry, anemia. Krwotoki, owrzodzenia, krwiomocz, zanik tkanki właściwej skóry, powiększona śledziona i wątroba – białaczka ma wiele konsekwencji, nie wszystkie muszą się pojawiać równocześnie i nie u wszystkich pacjentów choroba przebiega identycznie. Leczenie polega przede wszystkim na chemioterapii (stosowanie leków cytostatycznych), przeszczepie szpiku kostnego.

Przewlekła białaczka szpikowa (CML) to choroba, podczas której zmiany w strukturze DNA prowadzą do nadprodukcji białych krwinek. Medycyna nie potrafi dziś jeszcze jednoznacznie odpowiedzieć na pytanie, w jaki sposób dochodzi do niekorzystnych zmian, nie są znane przyczyny nadprodukcji leukocytów w CML. Na podstawie badań obserwacyjnych stwierdzono natomiast, że bezsprzecznie zwiększa prawdopodobieństwo zachorowań promieniowanie jonizujące, stwierdzono także, że choroba ma charakter nabyty, nie występuje bowiem np. równocześnie u obu bliźniąt jednojajowych. CML jest ciężki, przynajmniej w początkowym, rozwijającym się stadium, do wykrycia przez samego chorego. Dopiero szczegółowe badania mogą zdiagnozować jednostkę chorobową. Stosuje się tu leczenie farmakologiczne, leczenie za pomocą specjalnych inhibitorów, w szczególnych tylko przypadkach, ze względu na duże ryzyko, stosuje się przeszczep szpiku.

Ostra białaczka limfoblastyczna (ALL) wiąże się z zaburzeniami w obrębie tkanki limfatycznej (dotyczy więc bardzo ważnej komórki układu immunologicznego). ALL powoduje bóle brzucha i stawów, stany gorączkowe, osłabienie organizmu, niedokrwistość, wybroczyny spowodowane skazami krwotocznymi. Przyczyną choroby może być kontakt z substancjami chemicznymi (gaz musztardowy, benzen), promieniowanie jonizujące, zmiany hormonalne czy podłoże genetyczne. Leczenie za pomocą chemioterapii przynosi, zwłaszcza wśród młodych pacjentów, w większości wypadków pożądany efekt, rzadziej stosuje się także radioterapię.

CLL, czyli przewlekła białaczka limfoblastyczna przebiega w początkowym stadium łagodniej, niż ma to miejsce w przypadku ALL. Choroby te są w swej naturze zbliżone do siebie, z tą różnicą, że podczas przewlekłej białaczki limfoblastycznej białaczkowe komórki nie szkodzą w tak dużej mierze komórkom dla organizmu przyjaznym. Chorzy na CLL odczuwają początkowo niewielkie z reguły osłabienia, szybciej się męczą, odczuwają duszności, trudności z oddychaniem. Jednakże przy odpowiednim nadzorze medycznym pacjent może w miarę normalnie funkcjonować na co dzień. Leczenie przybiera formy zabiegów napromiennych, chemioterapii, przeszczepów. Przy łagodnym przebiegu choroby lekarz może zalecić początkowo stały nadzór medyczny.

Medycyna wciąż szuka efektywnych środków farmaceutycznych i sposobów leczenia złośliwych nowotworów; przy obecnym stanie, ciągłym dynamicznym rozwoju medycyny, uzasadnione są wszelkie nadzieje związane z wynalezieniem w przyszłości antidotum na tę, wciąż jeszcze bardzo ciężką i śmiertelną, chorobę.