asdasd
żylaki Grupa wsparcia:
                                       

żylaki

+ dopisz się do tej grupy

opis choroby/grupy wsparcia
Żylaki to choroba polegająca na wydłużaniu i rozrastaniu się żył. Pojawiają się one obecnie u coraz większej liczby osób – szczególnie tych, którzy biernym odpoczynkiem i siedzącym trybem życia znacznie przyczyniają się do zaburzeń układu krwionośnego. Ściany żylne nie są wówczas w stanie utrzymać ciśnienia przepływającej krwi i w konsekwencji ulegają powiększeniu, co z kolei może prowadzić do owrzodzenia.

Do najczęściej występujących żylaków należą te, pojawiające się na kończynach dolnych.

Ze względu na miejsce występowania wyróżnić można jeszcze żylaki przełyku (objawiają się krwawieniem, mogą prowadzić do bardzo niebezpiecznego krwotoku; leczy się je farmakologicznie lub, w razie powikłań, interwencyjnie), żylaki odbytu (namacalne guzki, mogą występować wewnątrz albo na zewnątrz odbytu, objawiają się świądem, pieczeniem, bólem czy krwawieniem; podaje się w tego typu przypadkach środki farmakologiczne, czasem niezbędna jest operacja), żylaki powrózka nasiennego (występować mogą bóle w okolicy moszny, uczucie dyskomfortu, mogą prowadzić do niepłodności; niekiedy lekarz urolog kieruje pacjenta na zabieg). Rzadziej występują: żylaki macicy, rąk, pęcherza moczowego, pochwy.

Lekarze na podstawie objawów u pacjenta rozpoznają także takie rodzaje żylaków jak: teleangiektazje, żylaki siatkowate, żylaki głównych pni dolnych, przewlekłe niewydolności żylne. (Podział ten dotyczy zmian w obrębie dolnych kończyn).

Te pierwsze można uznać za stosunkowo niegroźne i łatwe w leczeniu – przy teleangiektazjach, zwanych też "pajączkami naczyniowymi", pojawiają się głównie płytkie zmiany naczyniowe. U pacjenta widoczne są wówczas nie większe niż 1 mm, poszerzone i prześwitujące przez skórę naczynia krwionośne. Stanowią one raczej estetyczny, niż poważny chorobowy symptom. Mogą występować np. u kobiet w czasie ciąży, ale niekiedy mogą też wskazywać na poważne schorzenia, takie jak: marskość wątroby, przewlekłą niewydolność żylną czy genetycznie uwarunkowane zmiany. W innych przypadkach ,,pajączków’’ można pozbyć się stosując przeciwzapalnie działające maści zawierające kortykosterydy.

Żylaki siatkowate stanowią nierzadko podłoże do wypełnienia dla "pajączków". Określenie "siatkowate" sugeruje tendencję do łączenia się naczyń żylnych w większe, bardziej rozbudowane struktury. Ich szerokość dochodzi do 4 mm, występowaniu nie towarzyszą obrzęk czy bóle. Leczenie żylaków siatkowatych – podobnie jak w przypadku ,,pajączków’’ – sprowadza się do stosowania maści, pianek, płynów. Ostatnio bardzo skuteczne okazały się kilkunastominutowe zabiegi skleroterapii – wstrzykiwania dożylnie odpowiednich preparatów.

Żylaki głównych pni dolnych to problem już nie tylko w warstwie wizualnej. Nierzadko ich pojawienie się zwiastuje przewlekłą postać chorobową. Wśród czynników zwiększających ryzyko powstawania żylaków wymienić należy: długotrwałe trwanie w jednej pozycji (siedzącej, stojącej), źle dobrane obuwie i odzież (obcisłe ubranie powoduje uciskanie układu krążenia), nikotyna. Typowymi objawami tych – nazwijmy je tak – ,,żylaków właściwych’’ są, oprócz widocznych gołym okiem zmian, np.: obrzmienie nóg, bóle, skurcze, uczucie ciążenia nóg. Aby nie dopuścić do powstawania tych nieprzyjemnych dolegliwości lekarze zalecają przede wszystkim aktywność fizyczną z różnymi ćwiczeniami wzmacniającymi mięśnie, odpowiednią dietę regularnie wzbogacaną błonnikiem oraz witaminą C, B i E, unikanie wysokich temperatur otoczenia. Żylaki rozpoznaje się za pomocą metod ultrasonograficznych, a leczenie może przebiegać – jeśli tak zdecyduje specjalista – również chirurgicznie.

Przewlekłe niewydolności żylne wiążą się z podwyższonym ciśnieniem żylnym i bardzo często są następstwem żylaków kończyn dolnych. Częściej występują u kobiet, osób wysokich, otyłych, cierpiących na płaskostopie, zaparcia. Nie bez znaczenia jest tu również czynnik genetyczny – podaje się bardzo wysoki stopień ryzyka (niemal 90%) zachorowań na przewlekłą niewydolność żylną u ludzi, których rodzice cierpieli na tę przypadłość. Swędzenie skóry, uczucie mrowienia czy drętwienia (parestezja) skóry przy zmianie temperatury, tzw. zespół niespokojnych nóg, bóle skurczowe to najczęściej wymieniane objawy choroby. W ramach leczenia pacjentom proponuje się zdecydowaną zmianę trybu życia, różnego rodzaju opaski czy pończochy uciskowe. Czasami stosuje się terapię farmakologiczną, częściej jednak skuteczną okazuje się operacyjne usunięcie żyły (stripping), operację Lintona, różnego typu operacje o charakterze plastycznym czy – wspomnianą wcześniej – skleroterapię.


ostatnie artykuły związane z tą grupą wsparcia