Łupież najkrócej definiuje się jako złuszczenie naskórka – jest to przypadłość, która obecnie, jak się szacuje, występuje nawet u połowy ludzi na świecie. Pojawia się najczęściej na głowie, ale nie tylko. Niektórzy borykają się z łupieżem na kończynach dolnych lub górnych, na klatce piersiowej, na karku. W przeważającej liczbie przypadków łupież nie jest czymś, co powinno koncentrować naszą uwagę na poważnych chorobowych podejrzeniach. Fragmenty naskórka przeważnie w zupełnie naturalny sposób łuszczą się, obumierają. U jednych proces ten jest zupełnie niewidoczny, u niektórych zaś powoduje dyskomfort związany z wyglądem i samopoczuciem. Oczywiście można zawsze zasięgnąć porady specjalisty – dermatologa, który zaleci z pewnością jakieś preparaty zmniejszające nagminnie spadające z głowy płatki łupieżu. Można także we własnym zakresie poszukać szamponów i maści zmniejszających ryzyko czy występowanie łupieżu.

Nie ma stuprocentowej pewności, co do przyczyn nadmiernego łuszczenia się naskórka. Jedne źródła podają, że częstokroć winna pojawianiu się łupieżu jest niewłaściwa dieta (niedobór witamin B, H, E), inne mówią, że to sprawka niedoboru w organizmie cynku, miedzi, magnezu czy selenu odpowiedzialnych w dużym stopniu za utrzymanie stanu skóry w nienagannym stanie. Stwierdzono również, że znaczny wpływ na powstawanie łupieżu ma stres, ponieważ wtedy bardzo szybko dojrzałe komórki w naskórku zmieniają się w tkankę zrogowaciałą. Pomocny może się okazać wówczas odpowiedni masaż ciała. Sprzyjać rozwojowi łupieżu mogą też np. długotrwałe przebywanie w wilgotnych pomieszczeniach, niestosowanie się do ogólnie przyjętych zasad higieny osobistej, zaburzenia w gospodarce hormonalnej, alergie i inne różnego rodzaju problemy immunologiczne. Bardzo często w literaturze medycznej jako przyczynę łupieżu podaje się grzyba o nazwie Pityrosporum ovale, którym – co warto podkreślić – bardzo łatwo się zarazić w niedbale przygotowanych salonach fryzjerskich. Z kolei najnowsze osiągnięcia medyczne mówią o grzybie Malassezia globosa – pasożycie, który żywi się produkowanymi przez gruczoły łojowe tłuszczami. Odkrycie to rzuca nowe światło na problem, dając milionom ludzi na świecie – szczególnie mężczyznom, którzy znacznie częściej niż kobiety cierpią na łupież – nadzieję na szybkie i skuteczne zwalczenie swędzącego nieprzyjaciela.

Poniżej przegląd najczęściej występujących rodzajów łupieżu.

Łupież suchy – zwany łupieżem zwykłym, występuje na głowie; nie stanowi zagrożenia dla zdrowia człowieka, często sami możemy odnaleźć np. szampon, którego stosowanie całkowicie zażegna problem.

Łupież tłusty – złuszczający się naskórek jest większy niż ma to miejsce w przypadku łupieżu suchego; fragmenty naskórka mogą sprawiać wrażenie tłustych. Nie powinno się go bagatelizować, bo może sugerować inne choroby, jak np. łojotokowe zapalenie skóry. Wizyta u lekarza na pewno wskazana.

Łupież pstry – brunatne, żółtawe, różowe plamki, które pojawiają się w okolicach klatki piersiowej, szyi, tułowia. Lekarz specjalista powinien przepisać stosowne preparaty bądź leki.

Łupież rumieniowy/różowy – różowe, żółtawe plamki pojawiają się na tułowiu, udach, pachwinach. Wskazana wizyta u dermatologa.

Łupież biały – przewlekła choroba skórna występująca głównie u dzieci i młodzieży objawiająca się powstawaniem białych plam na twarzy (przeważnie na policzkach), ramionach. Wykwity nie swędzą. Słońce nie opala miejsc dotkniętych zmianami. Niezbędna wizyta u lekarza.

Łupież różowy Giberta – występuje w okolicach kończyn, na tułowiu. Zazwyczaj ma łagodny przebieg z samoistnym ustąpieniem po kilku tygodniach.