Witam wszystkich :) Temat niestety nie jest wesoły, bardzo wiele dziewczyn popada w bulimię i
anoreksję. Czasem nie będąc do końca świadomym jak straszna jest ta choroba.
Chciałabym,żeby ten temat był przestrogą i także pomocą dla tych, którzy mają problem tej
natury.

Ja niestety należę do takich osób, teraz ciężko mi pisać o tym coś więcej, ale może jest
ktoś, kto potrzebuje rozmowy?

Pozdrawiam serdecznie.

Hej, i co? Nic siętu nie dzieje? Nikt nie wchodzi?
Umarło to forum?
):

owszem, potrzebuje rozmowy, pomocy i motywacji.

Witam w klubie, ja tez jestem bulimiczkà, wierzcie mi nie czekajcie az problem sam zniknie, jesli
nie zareagujecie w porè bedzie tylko gorzej. Mam 31 lat i nie pamietam juz jak dlugo mam problemy
zywieniowe, wiem tylko ze bulimia stala sie czescià mojego zycia tà...ciemnà. Chcialabym zyc jak
inni. Byc moze wspòlnymi silami pomozemy sobie z tym problemem. Czekam na odpowiedzi.

Na początku było niewinne odchudzanie..Głupie zaczepki że jestem gruba doprowadzily mnie do
takiego stanu ze niemoge na siebie patrzec obecnie waze okolo 63 kg przy wzroscie 170 a tak bardzo
chce schudnac, ale niemoge napady obzarstwa powtarzaja sie co jakis czas wstydze sie ze jem. nie
moge jesc w towarzystie innych. kiedy juz skoncze swoja uczte mam tak wewnetrzny ból w sobie ze
musze to z siebie wyrzucic to oczekiwanie jest najgorsze kiedy niemoge zwymiotowac bo sa w poblizu
rodzice, kiedy jzu nastaje ten moment kiedy to z siebie wyrzucam czuje sie idealnie te
upokorzenie.które potem czuje jest okropne . nikt niewie o moim problemie a ja potzrebuje
pomocy...nie da sie tak zyc ... wstaje rano juz mysle co bede jesc ciagle tylko jedzenie jedzenie
niekiedy udaje mi sie wytrwac na diecie pare dni tygodni ale to wraca to upokorzenie wraca...

Jestescie tu jeszcze?