asdasd
depresja poporodowa Grupa wsparcia:
                                       

depresja poporodowa

+ dopisz się do tej grupy

opis choroby/grupy wsparcia

Nie każda matka po narodzinach swej pociechy zaraża całe swe otoczenie uśmiechem i poczuciem niezwykłego, metafizycznego wręcz szczęścia. Co najmniej co dziesiąta – jak się szacuje – kobieta po porodzie popada w stan depresji. Depresja poporodowa (PPD, postpartum depression) nie należy do przypadłości całkowicie współczesnej medycynie już rozpoznanej, nie zawsze da się przewidzieć stan odrętwienia i apatii matki po narodzinach dziecka.

Wymieńmy najczęściej występujące objawy towarzyszące PPD. Z pewnością będą to, charakterystyczne zresztą także dla innych rodzajów depresyjnych zaburzeń, czarne myśli, które niekiedy mogą przybierać postać samobójczych rozważań. Słabe samopoczucie, niejednokrotnie całkowicie irracjonalne, wyimaginowane poczucie winy, chęć – przynajmniej wyobrażona – skrzywdzenia dziecka, stany przygnębienia, stany paniczne, zaburzenia psychoruchowe i bezsenne noce to najczęściej tutaj notowane objawy depresji poporodowej. Matka wykazująca depresję po urodzeniu dziecka nie cieszy się bynajmniej z cudu narodzin, nie widzi się w, trudnej jakkolwiek, roli opiekuńczej matki, jest apatyczna, zmęczona nawet po dłuższym wypoczynku, często nie czuje łaknienia i pragnienia (choć zdarzają się i przypadki, gdy poporodowa depresja objawia się właśnie wzmożonym apetytem). Matka taka ma wielkie, paniczne obawy, że dziecko nie będzie pod jej opieką bezpieczne, nie będzie szczęśliwe w jej towarzystwie – rodzi to z kolei swoisty mechanizm obronny; matka, która czuje bezradność, bezsilność w obliczu pojawiających się obowiązków, zamienia niejednokrotnie uczucie niemocy w niechęć, złość, agresję skierowaną przeciwko dziecku. Istnieje jednakże jeszcze inne uczucie towarzyszące matce z PPD. Matka może nie czuć jakiejkolwiek więzi łączącej ją z noworodkiem, dziecko wówczas wydaje się jej całkowicie obce. Matka może wtedy wyrobić sobie nawet silne przekonanie, że dziecko nie należy do niej.

Jak na wstępie zostało tu zaznaczone, nie jest w stanie dzisiejsza medycyna przewidzieć, czy przyszła matka od razu i w pełni zaakceptuje swoje dziecko i będzie cieszyć się z jego narodzin, czy też po porodzie popadnie w stan odrętwienia, apatii i stanów lękowych. Można jedynie scharakteryzować kilka grup podwyższonego ryzyka, grup matek, u których ryzyko PPD jest znacznie podwyższone. Mowa tu przede wszystkim o kobietach, które z depresją miały do czynienia przed porodem – ryzyko pojawienia się u nich PPD jest kilkukrotnie nawet wyższe, niż u matek nie przechodzących nigdy zaburzeń depresyjnych. Depresja poporodowa może także dotknąć kobiety, które przeszły jakąś tragedię życiową, rodzinną. Traumatyczne, bolesne wspomnienia wcześniejszych poronień, narodziny martwego dziecka z pewnością w prostej linii prowadzą do poporodowych zaburzeń psychicznych. Statystyki mówią tutaj też o sporej liczbie matek, które z racji swego wieku nie mają poczucia bezpieczeństwa, nie są w stanie psychicznie przygotować się na macierzyństwo – zarówno bardzo młode, często samotne matki, jak i kobiety w starszym wieku wykazują nader często poporodowe psychiczne komplikacje.

Przeczekiwanie depresji poporodowej nie jest racjonalnym wyjściem z sytuacji, zazwyczaj przypadłość tę leczy się z pomocą psychoterapii bądź farmakologii.

Tuż przed porodem zaleca się kobiecie odpoczywanie jak najwięcej czasu, prowadzenie jak najbardziej ustabilizowanego trybu życia. Ale wszystko to oczywiście są jedynie teoretyczne dywagacje, zalecenia, które niekoniecznie muszą mieć pokrycie w rzeczywistości. A ta niestety, nieraz wygląda dość brutalnie – kobiety, które zdrowo się odżywiają, nie mają większych problemów zdrowotnych, żyją w stałych udanych związkach również zapadają po urodzeniu dziecka na depresję.

Warto zaznaczyć, że depresja poporodowa nie może być w żadnym wypadku utożsamiana z lekką formą poporodowego obniżenia aktywności psychicznej i fizycznej. Baby blues, bo tak się przyjęło zwać ten stan, zazwyczaj cechuje się krótkotrwałymi, przejściowymi stanami apatycznymi związanymi ze zmęczeniem kobiety po porodzie. Pełna ciepła rozmowa z najbliższymi i odpoczynek dość szybko pozwalają kobiecie odzyskać kondycję, przywrócić pełnię sił i uśmiech na twarzy.



ostatnie artykuły związane z tą grupą wsparcia