Chęć posiadania dziecka jest jednym z podstawowych ludzkich instynktów. Nic więc dziwnego, że większość par mających problem z poczęciem nie potrafi się z tym pogodzić. Leczenie niepłodności zwykle łączy się z ogromnymi kosztami i mimo coraz doskonalszych metod nie daje gwarancji powodzenia. Leki hormonalne często wywołują zmiany nastroju i szereg innych efektów ubocznych. Wiele miesięcy, a nawet lat intensywnego leczenia i inwazyjnych badań dla części par kończy się rozczarowaniem.

Światowa Organizacja Zdrowia definiuje niepłodność jako niezdolność do poczęcia dziecka po roku lub dłuższym czasie odbywania regularnych stosunków seksualnych bez zabezpieczenia przed ciążą. U jednej trzeciej par problemy z poczęciem wywołane są przez zaburzenia funkcjonowania układu rozrodczego kobiety, kolejną trzecią część przypadków stanowi niepłodność męska, natomiast u reszty niepłodnych par przyczyny leżą po strome obojga partnerów lub powodów niemożności uzyskania ciąży nie daje się wskazać.

W chwili urodzenia jajniki dziewczynki zawierają ponad dwa miliony komórek jajowych (oocytów), z których każda ma potencjał na stworzenie dziecka. W wieku pokwitania burza hormonalna przyczynia się do gwałtownego dojrzewania płciowego, zaczynają działać jajniki i rozpoczynają się regularne cykle miesięczne.

Przysadka mózgowa produkuje dwa hormony regulujące proces tworzenia pęcherzyków jajnikowych z uśpionych oocytów i owulację: hormon luteinizujący (LH) oraz hormon falikulotropowy (FSH), stymulujący wzrost pęcherzyków jajnikowych. Zwykle jeden z takich pęcherzyków rośnie szybciej od innych i w pewnym momencie pęka, uwalniając komórkę jajową do jajowodu. Ten proces określany jest mianem owulacji (jajeczkowania). W każdym cyklu miesięcznym do poczęcia może dojść tylko przez kilka dni w okresie okołoowulacyjnym. W płodnych łatach życia kobiety uwalnianych jest około 400-500 jajeczek. Z czasem pogarsza się jednak ich jakość, co jest przyczyną następującego z wiekiem obniżenia płodności. Szansa zajścia w ciążę przez 50-letnią kobietę, która nadal regularnie miesiączkuje, wynosi tylko jeden do 20.

Chłopcy osiągają dojrzałość płciową w wieku kilkunastu lat. Pojawienie się dużej ilości testosteronu przyspiesza
wówczas dojrzewanie, jądra zaczynają produkować plemniki. Inaczej niż u kobiet, męska płodność nie jest regulowana cyklicznie. Mężczyźni produkują plemniki stale - około 125 milionów na dobę -1 teoretycznie są w stanie spłodzić dziecko w dowolnym momencie. Jednak wiele czynników, m.in. nadużywanie alkoholu i przegrzewanie jąder, może niekorzystnie wpłynąć na liczbę wytwarzanych plemników, ich ruchliwość i budowę. Do znanych zaburzeń będących przyczyną niepłodności zalicza się tworzenie plemników ze źle wykształconymi wiciami lub sklejających się ze sobą.

Znane są przypadki ojcostwa w wieku 80 lat, ale tak jak u kobiet, zdolność do spłodzenia dziecka maleje z wiekiem. U większości mężczyzn spadek płodności następuje po 50. roku życia.