Agorafobia to chorobliwy strach (lęk) przed znalezieniem się w sytuacji i okolicznościach, z których trudno się wydostać i w których trudno uzyskać natychmiastową pomoc w razie zagrożenia.
Najczęstszą formą agorafobii jest lęk przed otwartą przestrzenią, przebywaniem w zatłoczonych miejscach, podróżowaniem publicznymi środkami lokomocji.
Szacuje się, że 20% populacji cierpi na jakąś formę agorafobii, a pomocy szuka więcej kobiet niż mężczyzn. Zwykle zaczyna się ona w okresie nastoletnim lub około 20. roku życia. Możesz być bardziej podatny na rozwinięcie tej choroby, jeśli ktoś z twojej rodziny cierpi już z jej powodu.

OBJAWY
Objawy agorafobii to uczucie lęku, wręcz paniki, szybkie bicie serca, przyspieszony oddech, skurcze żołądka i jelit, pocenie się lub suchość w ustach, które występują, kiedy cierpiący jest sam, z dala od domu, w tłumie lub w miejscach publicznych.
Ludzie z agorafobia unikają sytuacji powiązanych z wcześniejszymi napadami paniki z powodu intensywnego uczucia strachu, że ataki te się powtórzą.

LECZENIE
Każdy dotknięty agorafobia powinien szukać pomocy tak wcześnie, jak to tylko możliwe. Dołącz do grupy wsparcia, aby nauczyć się metod radzenia sobie z chorobą. Jeśli objawy się nasilają lub stan choroby staje się nie do opanowania, skonsultuj się z lekarzem.

CO MOŻE ZROBIĆ LEKARZ
Skierować do psychologa na terapię behawioralną lub behawioralno-poznawczą, a także zastosować przez krótki czas leki przeciwdepresyjne lub uspokajające.